આમ તો અમારી સૌથી પહેલી મુલાકાત આજથી બે વર્ષ પહેલા મુંબઈમાં થઈ હતી. બોરીવલી ખાતે રેલ્વે-સ્ટેશન નજીકનાં એક કાફેમાં અમારી મીટિંગ નક્કી હતી. ‘તારક મહેતા કા ઉલ્ટા ચશ્મા’માં વર્ષો સુધી એમને ટપુનાં કિરદારમાં નિહાળ્યા હતાં. ટેલિવિઝનની દુનિયામાં ભવ્ય ગાંધીનું નામ ખૂબ મોટું! એટલે સ્વાભાવિક રીતે એવા વિચારો આવે કે પહેલીવહેલી મુલાકાત કેવી રહેશે! બપોરનાં ચારેક વાગ્યા હશે. ત્યાં ભીડ ઓછી હતી કારણકે બહાર વરસાદ વરસી રહ્યો હતો. મુંબઈના વાતાવરણથી પરિચિત લોકોને ખ્યાલ હશે કે ત્યાંનો વરસાદ કોઇ પ્રકારની અગમચેતી આપ્યા વગર જ ધોધમાર વરસી પડે છે. હજુ તમે છત્રી કાઢવા જાઓ ત્યાં સુધીમાં તો એ તમને ભીંજવી નાંખે! ઘડીકવારમાં તો રોડ-રસ્તાઓ પરથી પાણીની નદી વહેવા માંડે. આટઆટલી વિષમતાઓની વચ્ચે પણ મુંબઈ શહેર ક્યારેય અટકતું નથી. પણ આ તો વળી સિલેબ્રિટીની વાત! ઘરથી બહાર પગ મૂકવાનો કંટાળો આવે તો મીટિંગમાં આવવાની ના પણ પાડી દે.
હું પણ આવા જ વિચારો કરતો એમની રાહ જોતો ત્યાં કોફીટેબલ પર બેઠો હતો. એવામાં દરવાજો ખૂલ્યો. ભીંજાયેલો સફેદ કુર્તો અને વરસાદનાં પાણીથી નીતરતાં લાંબા કાળા વાળમાં હાથ ફેરવી રહેલા ભવ્યએ મારી સામે જોયું. ઉષ્માપૂર્વક આવકાર આપીને એમણે મારી સાથે વાત શરૂ કરી. એ પછી એમની સાથે ઘણી પર્સનલ અને પ્રોફેશનલ મુલાકાતો થઈ, જેનાં કેટલાક અંશો અહીં વાંચકમિત્રો સમક્ષ રજૂ કરી રહ્યો છું.
બે પ્રોમિનન્ટ ગુજરાતી અખબારો (સાંજ સમાચાર-રાજકોટ અને મિડ-ડે, મુંબઈ)માં કટારલેખક તરીકે કામ કરવાનો અનુભવ કેવો રહ્યો એ અંગે જણાવતાં ભવ્ય કહે છે કે, અભિનય કરતાં લેખન વધુ મુશ્કેલ છે એવું હું સ્પષ્ટપણે માનું છું. એક્ટિંગ કદાચ દિગ્દર્શકનાં ચીંધેલા માર્ગ પર ચાલો તો આસાનીથી થઈ શકે, પરંતુ લેખનક્ષેત્રનાં સમીકરણો તદ્દન જુદા છે. લેખકે પોતાનો રસ્તો જાતે બનાવવો પડે છે. એનો કોઇ શોર્ટ-કટ નથી. એક સારો લેખ લખવા માટે ખૂબ વાંચવું પડે, સમજવું પડે, જોવું પડે અને જાણવું પડે! મને યાદ છે, એક વખત ન્યુઝપેપરમાં આર્ટિકલ આપવા માટેની ડેડલાઈન આવી ગઈ હતી અને મારી પાસે લેખ તૈયાર નહોતો. ફક્ત થોડા જ કલાકોની વાર હતી. શૂટિંગના શેડ્યુલમાં હું એવો ફસાઈ ગયો હતો કે કશું જ લખી નહોતો શક્યો.
રાત્રે ઘેર જતી વખતે ઇસ્કોનનાં અમુક સાધુઓને સિગ્નલ પર ભગવદગીતા વેચતાં જોયા. એમનું અવલોકન કર્યા બાદ ખ્યાલ આવ્યો કે તેઓ પૈસા લઈને નહીં પરંતુ મફતમાં જ બધાને ભગવદગીતા આપી રહ્યા છે. કારણ જાણવાનો પ્રયત્ન કર્યો ત્યારે એમાંના એક સાધુએ કહ્યું કે ભગવદગીતા જીવનનો સાર છે. જેટલા વધારે લોકો સુધી અમે એને પહોંચાડી શકીએ એટલો આપણો સમાજ વધુ સુશીલ બનશે. આમ જોવા જઈએ તો સાવ નાનકડી વાત! એમ છતાં એ દિવસે મેં આખો લેખ આ વિષય પર લખ્યો. લેખક તરીકે હંમેશા વ્યક્તિએ આજુબાજુની દુનિયા સાથે સંપર્કમાં રહેવું પડે છે. નવા બનાવો, નવી સ્થિતિ, નવા લોકો વિશે જાણીને જ લેખક પોતાની કલમને સમૃદ્ધ બનાવી શકે છે.
પોતાનાં ટીવી ડેબ્યુનાં અનુભવને શેર કરતા તેઓ જણાવે છે કે, તારક મહેતામાં ટપુ તરીકે જોડાયો એ વખતે હું સાવ નાનો હતો અને એક્ટિંગ વિશે ભાગ્યે જ કશું જાણતો હતો. અમારી સીરિયલનું શૂટિંગ શરૂ થયું અને બીજા જ દિવસે શૉનાં મેકર્સે કહી દીધું કે આ છોકરો ટપુનો કિરદાર નિભાવવા માટે સક્ષમ નથી. મને સેટ પરથી બરખાસ્ત કરી દેવામાં આવ્યો! બીજા કોઇ બાળ-કલાકાર સાથે શૂટિંગ શરૂ કરી દેવામાં આવ્યું. પરંતુ એ વખતે અમારા નિર્માતા આસિત મોદીએ મારા બચાવપક્ષમાં કહ્યું કે અગર આ છોકરો ટપુનો કિરદાર નહીં નિભાવે તો હું આ પાત્રને જ સીરિયલમાં સ્થાન નહીં આપું! એ ઘટના પછી મને ફરી સેટ પર બોલાવવામાં આવ્યો. આસિત મોદીએ મારા પર દાખવેલા વિશ્વાસનો આજે પણ હું આભારી છું.
બાળ કલાકાર તરીકે કરિયર શરૂ કરી હોય ત્યારે સામાન્યતઃ બાળપણનો ભોગ લેવાઈ જતો હોય છે એવું સમાજ માને છે. પરંતુ એ વિશે વધુ વાત કરતાં ભવ્ય જણાવે છે કે મારા કિસ્સામાં સાવ એવું નથી. મારી માતાએ મારી કરિયર માટે પોતાના સમયનો ભોગ આપ્યો છે. વહેલી સવાર હોય કે મોડી રાત, શૂટિંગ વખતે મને કોઇ પ્રકારની તકલીફ ન પડે એ માટે તેઓ સતત કાર્યશીલ રહ્યા છે. અલબત્ત, દુનિયાની દરેક માં પોતાના સંતાનને એકસરખું જ ચાહતી હોય છે. પણ મારી મમ્મી છેલ્લા દોઢ દાયકાથી સતત મારા કરિયર માટે ચિંતિત રહી છે. આજની તારીખે પણ એમને પૂછ્યા વગર હું એકપણ નવા પ્રોજેક્ટ હાથમાં નથી લેતો!
ઉલ્લેખનીય છે કે, ભવ્ય ગાંધીએ ગત વર્ષોમાં બે ગુજરાતી ફિલ્મો ‘પપ્પા, તમને નહીં સમજાય’ અને ‘બહુ ના વિચાર’ દ્વારા સિનેમાના મોટા પડદે પદાર્પણ કર્યુ છે.
bhattparakh@yahoo.com
યુવા કોલમિસ્ટ પરખ ભટ્ટ (9726525772)
યુવા-લેખક પરખ ભટ્ટ, આજે ગુજરાતનાં ચાર નામાંકિત અખબાર (સાંજ સમાચાર, ફૂલછાબ, ગુજરાત ગાર્ડિયન, રાજકોટ મિરર) અને એક ઇન્ટરનેશનલ ગુજરાતી પારિવારિક મેગેઝીન (ફીલિંગ્સ) માં કુલ ૧૧ વિકલી કોલમ (૪૪ આર્ટિકલ્સ પ્રતિ માસ) લખી રહ્યા છે. એન્જીનિયર તરીકે કારકિર્દીની શરૂઆત કર્યા બાદ એમની સફર ફેશન મોડેલિંગ, થિયેટર, એક્ટિંગ અને ત્યારબાદ કટાર-લેખન જેવા ક્ષેત્રોમાં આગળ વધી.
આમ તો અમારી સૌથી પહેલી મુલાકાત આજથી બે વર્ષ પહેલા મુંબઈમાં થઈ હતી. બોરીવલી ખાતે રેલ્વે-સ્ટેશન નજીકનાં એક કાફેમાં અમારી મીટિંગ નક્કી હતી. ‘તારક મહેતા કા ઉલ્ટા ચશ્મા’માં વર્ષો સુધી એમને ટપુનાં કિરદારમાં નિહાળ્યા હતાં. ટેલિવિઝનની દુનિયામાં ભવ્ય ગાંધીનું નામ ખૂબ મોટું! એટલે સ્વાભાવિક રીતે એવા વિચારો આવે કે પહેલીવહેલી મુલાકાત કેવી રહેશે! બપોરનાં ચારેક વાગ્યા હશે. ત્યાં ભીડ ઓછી હતી કારણકે બહાર વરસાદ વરસી રહ્યો હતો. મુંબઈના વાતાવરણથી પરિચિત લોકોને ખ્યાલ હશે કે ત્યાંનો વરસાદ કોઇ પ્રકારની અગમચેતી આપ્યા વગર જ ધોધમાર વરસી પડે છે. હજુ તમે છત્રી કાઢવા જાઓ ત્યાં સુધીમાં તો એ તમને ભીંજવી નાંખે! ઘડીકવારમાં તો રોડ-રસ્તાઓ પરથી પાણીની નદી વહેવા માંડે. આટઆટલી વિષમતાઓની વચ્ચે પણ મુંબઈ શહેર ક્યારેય અટકતું નથી. પણ આ તો વળી સિલેબ્રિટીની વાત! ઘરથી બહાર પગ મૂકવાનો કંટાળો આવે તો મીટિંગમાં આવવાની ના પણ પાડી દે.
હું પણ આવા જ વિચારો કરતો એમની રાહ જોતો ત્યાં કોફીટેબલ પર બેઠો હતો. એવામાં દરવાજો ખૂલ્યો. ભીંજાયેલો સફેદ કુર્તો અને વરસાદનાં પાણીથી નીતરતાં લાંબા કાળા વાળમાં હાથ ફેરવી રહેલા ભવ્યએ મારી સામે જોયું. ઉષ્માપૂર્વક આવકાર આપીને એમણે મારી સાથે વાત શરૂ કરી. એ પછી એમની સાથે ઘણી પર્સનલ અને પ્રોફેશનલ મુલાકાતો થઈ, જેનાં કેટલાક અંશો અહીં વાંચકમિત્રો સમક્ષ રજૂ કરી રહ્યો છું.
બે પ્રોમિનન્ટ ગુજરાતી અખબારો (સાંજ સમાચાર-રાજકોટ અને મિડ-ડે, મુંબઈ)માં કટારલેખક તરીકે કામ કરવાનો અનુભવ કેવો રહ્યો એ અંગે જણાવતાં ભવ્ય કહે છે કે, અભિનય કરતાં લેખન વધુ મુશ્કેલ છે એવું હું સ્પષ્ટપણે માનું છું. એક્ટિંગ કદાચ દિગ્દર્શકનાં ચીંધેલા માર્ગ પર ચાલો તો આસાનીથી થઈ શકે, પરંતુ લેખનક્ષેત્રનાં સમીકરણો તદ્દન જુદા છે. લેખકે પોતાનો રસ્તો જાતે બનાવવો પડે છે. એનો કોઇ શોર્ટ-કટ નથી. એક સારો લેખ લખવા માટે ખૂબ વાંચવું પડે, સમજવું પડે, જોવું પડે અને જાણવું પડે! મને યાદ છે, એક વખત ન્યુઝપેપરમાં આર્ટિકલ આપવા માટેની ડેડલાઈન આવી ગઈ હતી અને મારી પાસે લેખ તૈયાર નહોતો. ફક્ત થોડા જ કલાકોની વાર હતી. શૂટિંગના શેડ્યુલમાં હું એવો ફસાઈ ગયો હતો કે કશું જ લખી નહોતો શક્યો.
રાત્રે ઘેર જતી વખતે ઇસ્કોનનાં અમુક સાધુઓને સિગ્નલ પર ભગવદગીતા વેચતાં જોયા. એમનું અવલોકન કર્યા બાદ ખ્યાલ આવ્યો કે તેઓ પૈસા લઈને નહીં પરંતુ મફતમાં જ બધાને ભગવદગીતા આપી રહ્યા છે. કારણ જાણવાનો પ્રયત્ન કર્યો ત્યારે એમાંના એક સાધુએ કહ્યું કે ભગવદગીતા જીવનનો સાર છે. જેટલા વધારે લોકો સુધી અમે એને પહોંચાડી શકીએ એટલો આપણો સમાજ વધુ સુશીલ બનશે. આમ જોવા જઈએ તો સાવ નાનકડી વાત! એમ છતાં એ દિવસે મેં આખો લેખ આ વિષય પર લખ્યો. લેખક તરીકે હંમેશા વ્યક્તિએ આજુબાજુની દુનિયા સાથે સંપર્કમાં રહેવું પડે છે. નવા બનાવો, નવી સ્થિતિ, નવા લોકો વિશે જાણીને જ લેખક પોતાની કલમને સમૃદ્ધ બનાવી શકે છે.
પોતાનાં ટીવી ડેબ્યુનાં અનુભવને શેર કરતા તેઓ જણાવે છે કે, તારક મહેતામાં ટપુ તરીકે જોડાયો એ વખતે હું સાવ નાનો હતો અને એક્ટિંગ વિશે ભાગ્યે જ કશું જાણતો હતો. અમારી સીરિયલનું શૂટિંગ શરૂ થયું અને બીજા જ દિવસે શૉનાં મેકર્સે કહી દીધું કે આ છોકરો ટપુનો કિરદાર નિભાવવા માટે સક્ષમ નથી. મને સેટ પરથી બરખાસ્ત કરી દેવામાં આવ્યો! બીજા કોઇ બાળ-કલાકાર સાથે શૂટિંગ શરૂ કરી દેવામાં આવ્યું. પરંતુ એ વખતે અમારા નિર્માતા આસિત મોદીએ મારા બચાવપક્ષમાં કહ્યું કે અગર આ છોકરો ટપુનો કિરદાર નહીં નિભાવે તો હું આ પાત્રને જ સીરિયલમાં સ્થાન નહીં આપું! એ ઘટના પછી મને ફરી સેટ પર બોલાવવામાં આવ્યો. આસિત મોદીએ મારા પર દાખવેલા વિશ્વાસનો આજે પણ હું આભારી છું.
બાળ કલાકાર તરીકે કરિયર શરૂ કરી હોય ત્યારે સામાન્યતઃ બાળપણનો ભોગ લેવાઈ જતો હોય છે એવું સમાજ માને છે. પરંતુ એ વિશે વધુ વાત કરતાં ભવ્ય જણાવે છે કે મારા કિસ્સામાં સાવ એવું નથી. મારી માતાએ મારી કરિયર માટે પોતાના સમયનો ભોગ આપ્યો છે. વહેલી સવાર હોય કે મોડી રાત, શૂટિંગ વખતે મને કોઇ પ્રકારની તકલીફ ન પડે એ માટે તેઓ સતત કાર્યશીલ રહ્યા છે. અલબત્ત, દુનિયાની દરેક માં પોતાના સંતાનને એકસરખું જ ચાહતી હોય છે. પણ મારી મમ્મી છેલ્લા દોઢ દાયકાથી સતત મારા કરિયર માટે ચિંતિત રહી છે. આજની તારીખે પણ એમને પૂછ્યા વગર હું એકપણ નવા પ્રોજેક્ટ હાથમાં નથી લેતો!
ઉલ્લેખનીય છે કે, ભવ્ય ગાંધીએ ગત વર્ષોમાં બે ગુજરાતી ફિલ્મો ‘પપ્પા, તમને નહીં સમજાય’ અને ‘બહુ ના વિચાર’ દ્વારા સિનેમાના મોટા પડદે પદાર્પણ કર્યુ છે.
bhattparakh@yahoo.com
યુવા કોલમિસ્ટ પરખ ભટ્ટ (9726525772)
યુવા-લેખક પરખ ભટ્ટ, આજે ગુજરાતનાં ચાર નામાંકિત અખબાર (સાંજ સમાચાર, ફૂલછાબ, ગુજરાત ગાર્ડિયન, રાજકોટ મિરર) અને એક ઇન્ટરનેશનલ ગુજરાતી પારિવારિક મેગેઝીન (ફીલિંગ્સ) માં કુલ ૧૧ વિકલી કોલમ (૪૪ આર્ટિકલ્સ પ્રતિ માસ) લખી રહ્યા છે. એન્જીનિયર તરીકે કારકિર્દીની શરૂઆત કર્યા બાદ એમની સફર ફેશન મોડેલિંગ, થિયેટર, એક્ટિંગ અને ત્યારબાદ કટાર-લેખન જેવા ક્ષેત્રોમાં આગળ વધી.